Even voorstellen...

Mijn naam is Marianne, ik ben een sociaal persoon met een luisterend oor en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk innovatief, ben soms een tikkie eigenwijs en hou van eenvoud, rust, wandelen & schrijven. Zeer gesteld op mijn vrijheid, daarvoor hoef ik niet per se te reizen. Alcohol is voor mij niet nodig (soms een dropshotje wel lekker), ik hou van humor & impulsieve acties, gek doen en een feestje op zijn tijd. Samen met mijn man en 4 kinderen wonen we in een oude voormalig boerderij die nog gerenoveerd wenst te worden. Daarin vinden we het belangrijk om zoveel mogelijk zelfvoorzienend te kunnen leven.

 

Een korte blik in mijn leven... (en waarom ik doe wat ik doe)

Er zijn meerdere momenten geweest in mijn leven dat ik niet gelukkig was met de manier waarop ik mijn leven leefde. Ik kwam in een negatieve spiraal die niet duidelijk een hoofdoorzaak had. Als het echt niet meer ging zette ik de stap naar de dokter, die verwees me dan door om met iemand te praten. Ik werd op de onacceptabele wachtlijst gezet...

 

De low-lights werden eruit gepikt, erover gepraat, en ik zat weer even op het goede spoor. Focus & kleine stapjes naar een evenwichtiger leven. En dan ging het wel weer... Nou ja, totdat ik weer op het punt was dat ik me weer bij de dokter meldde, omdat het tóch niet lekker ging...

 

Ik had iets nodig waar ik de vinger niet op kon leggen... Ik voelde me niet thuis, voelde me anders dan ik dacht dat ik me hoorde te voelen... De meeste contacten die ik had waren oppervlakkig `fatsoenlijk` en probeerde me te gedragen zoals het hoorde, intussen werd ik wel ouder, en had nog steeds niet gevonden waar ik blij van werd, ik zat gewoon niet lekker in mijn vel en... het leven ging aan me voorbij alsof ik naar een film keek...

Was ik dan echt zo anders? Ik ging op zoek... lezen, informatie zoeken op veel vlakken over het leven. Menselijk gedrag, mentale en fysieke gezondheid. Mens en natuur...

Ik ontdekte dat het grootste deel van de mensen functioneert op de automatische piloot. Veel mensen ervaren drukte en stress om alle balletjes hoog te houden... Een vakantie of weekendje weg wordt gezien als noodzakelijk om even te ontsnappen aan het drukke leven. En even wegduiken achter de tv of sociale media wordt als ontspanning gezien...

Intussen weet ik wel beter!

Ik raak niet uitgeleerd, wat zit het leven toch prachtig in mekaar! Ik vond wat niemand me tot dusver kon geven en heb ontdekt wat miste... échte verbinding, zingeving, uitdaging en herkenning, dat miste ik! Ik wilde mezelf zijn, zonder angst om daarop beoordeeld te worden, ik miste de stimulans, het filosoferen, het sparren om van grote dromen stap voor stap realiteit te maken...

 

Missie

In mijn ontdekkingstocht heb ik mijn doel en missie gevonden. Want als ik weer genietend door het leven kan gaan, dan kan een ander dat ook. De weg daarnaartoe, daar zou ik mensen graag in willen begeleiden. Daarom wil ik mensen op een laagdrempelige manier met elkaar verbinden. Omdat ik zelf geen manier had gevonden zoals ik dit graag had willen ervaren, heb ik besloten om hierin zelf een weg uit te stippelen.

 

Sociale Wegwijzer: 

  • sociale betrokkenheid in eigen omgeving
  • weten waar en bij wie je mag zijn voor (hulp)vragen
  • op de hoogte wat er leeft en speelt in de omgeving

 

Persoonlijke Wegwijzer:

  • verleden
  • heden
  • toekomst
  • ontmoeting en verbinding

 

En nu...

Nu zie ik mezelf als een gelukkige vrouw met wensen én idealen, ik voel me dankbaar voor wat ik tot nu toe heb bereikt. Ik heb de verantwoordelijkheid van mijn leven weer op mij genomen. Ik leer voor vitaliteitscoach en geniet van mijn leven, ik leer elke dag weer wat bij...

Bij een tegenslag pak ik mezelf vlot weer op. Om te bereiken waar ik nu sta, heb ik verschillende methodes toegepast die ik in de normale gang van hulpvragen niet kon vinden, ik ben dus zelf op onderzoek gegaan om te vinden wat voor mij werkt.

Ieder persoon is anders, en maakt andere dingen mee en daarom zijn ook de behoeftes verschillend. Nu begrijp ik ook beter waarom de hulp die ik kreeg niet werkte voor mij. Dit kan anders... Dus doe ik het ook anders!

 

ROUTE 36

In eerste instantie wilde ik een jaarprogramma opzetten waarin ieder alle deelnemers een gelijk proces ingingen. Tijdens het programma, kwam ik erachter dat het programma anders werkte zoals ik voor ogen had. 

  • Het ontmoeten, kletsen en tijd om echt met jezelf bezig te gaan is de grootste behoefte... (dit werkt goed, check.)
  • Door delen van ervaringen vinden mensen (h)erkenning en verbondenheid + ze helpen elkaar ongemerkt op weg (werkt super, dubbelcheck)
  • De tips, en tools die ik gaf werken (wordt heel positief op gereageerd & toegepast, super! dikke vette mega dubbelcheck)

maar... of beter gezegd `en....` ik zag óók dat de behoeftes voor ieder verschillend zijn, omdat ieder in een ander proces zit.

Ik wist dat de tips en tools later in het programma aan bod komen, maar daar heeft de persoon op dat moment niets aan. Ik deed weer een beroep op mijn flexibiliteit, en ging brainstormen... Het idee van de AKP was geboren... Een check `hoe sta ik ervoor, wat heb ik nodig, en waar kan ik dat vinden.`

Zo kan ieder de tips, tools en handvatten krijgen die op dat moment bij degene past.

 

"Omdat ieder persoon zoveel mogelijk hoort te genieten van het leven...

is op een unieke manier 'ROUTE 36' ontwikkeld.

Inzicht in jezelf, om van al het moois te genieten!"